سه

خدایا

ای رفیق شفیق من. 

ای دوست لحظه های سخت و روزهای تنهایی. ای همراه روزهای دلگیر و ابری. مدت ها بود دلم برایت تنگ نشده بود. مدت ها بود اتفاقات برایم از تو مهمتر شده بود. مدت ها بود اسمت را به عشق نبرده بودم. هر چه بود عادت بود و تکلیف. 

اما تو برگشتی. بعد یک سال سردی و دوری ، با امدن پاییز تو هم برگشتی. بیخود نیست ک میگویند پاییز فصل عاشقی ست. تو در همه ی عشق ها هستی. 

یادم نمیرود. اینبار هم تو بودی که برگشتی ...

اما هر چه فکر میکنم نمیدانم چه شده ک برگشتی...

دو

امروز روز تو بود. مثل همه ی روزهای عاشقی ک روز توست

از تو دور بودم. ارام بودمو سرد

تو برگشتی و دوباره تنم داغ شده. دوباره غم شییرین عشقت جوانه زده. دوباره شده ام همان ک مهربان بود و تنها بود و نزدیک. 

همان ک عاشقت بود...

یک

بنام خدا

یک روز سخت

یک روز پر از طپش پر از اضطراب. از همان طپش ها و اضطرابهایی ک خودت میدانی. از انها ک تنم را میلرزاند.

میدانی چند وقت بود دستانم نلرزیده بود؟