سه شنبه, ۷ آبان ۱۳۹۲، ۱۱:۴۵ ب.ظ
کمال
فهمیدم که کمال بالقوه ی هر ادمی ، به اندازه ی حرف های خوبیه که میزنه . قد اون چیزهایی که می فهمه . و کمال بالفعلش ، اون اندازه ای که عمل می کنه .
و وظیفه ی هر ادمی اینه که این فاصله ی بین " قوه " و " عمل " رو کم کنه . مهم نیست بین حرف من و حرف یکی دیگه چقدر فاصله هست . مهم نیست بین عمل من یا یکی دیگر چقدر تفاوت هست . مهم اون جابجایی از قوه به عمله . مهم کم کردن اون " فاصله " س
و اینجوریاس که هر چی بیشتر بفهمی و کمتر عمل کنی ...
